ŞAİRİN ÖYKÜSÜ Midesinden ağzına doğru ilerleyen ve durmadan artan huzursuzluk duygusu elle tutulabilir bir ağrıya dönüşüyordu. Gazetenin üçüncü sayfasının üzerine kamburunu çıkararak eğilmiş, bir adamın bir köpeği arabasına bağlayarak işkence edişinin haberini okuyordu. Harfler satırlardan havalanıyor, yazılar zaman zaman netliğini kaybediyor, okunmaz hale geliyordu. Tansiyonu iniyor ya da çıkıyor olmalıydı. Göz kararması, baş dönmesi, kulak çınlaması, mide bulantısı ve aynı anda midesinin korkunç ağrısı , şakaklarında zonklamalara neden olmuştu. Bayılsa bu lanet an daha çabuk bitecek, sonrasında belki hiçbir şey hatırlamayacaktı ama dünya o kadar adil bir yer sayılmazdı. Ne yazık ki en çok acı çekenlere , en kötü haberlere şahit olma ödevi verilmiş bir dünyada yaşıyorduk. Bir balon gibi içini patlayıncaya kadar üzüntüyle, acımayla, öfke ve şiddetle doldurdu. _ Amına koduğumun iti, dedi. Tıpkı balonun patladığında çıkardığı o ses gibi tekrar duymak istemeyeceğimiz ses